เป็นการศึกษาเกี่ยวกับการจัดสรรเพร็บเข้ากับระบบการรักษาผู้ติดเชื้อด้วยยาต้านไวรัส โครงการนี้ดำเนินการในประเทศอูกันดาและเคนยาและทำการทดลองในคู่ต่าง (คู่เพศสัมพันธ์ที่คนหนึ่งติดเชื้อและอีกคนไม่ติดเชื้อ) จำนวน 1,013 คู่ โดยการให้เพร็บแก่คู่ครองที่ไม่ติดเชื้อที่มีความเสี่ยงต่อการติดเชื้อจากคู่คนที่ติดเชื้อสูง ซึ่งสำหรับโครงการนี้ความเสี่ยงสูงรวมถึงอายุน้อย หรือไม่มีลูกด้วยกัน (ซึ่งอาจนำไปสู่พฤติกรรมที่เสี่ยงมากกว่าผู้ที่มีลูก) หรือไม่ค่อยใช้ถุงยาง หรือปริมาณไวรัสของคู่คนที่ติดเชื้อสูง เพร็บที่ให้แก่คู่คนที่ไม่ติดเชื้อเปรียบเสมือนสะพานเชื่อมไปสู่การรักษาด้วยยาต้านไวรัสแก่คู่คนที่ติดเชื้อในช่วงที่ยังไม่ได้เริ่มรักษา (เนื่องจากการล่าช้าของระบบหรือเนื่องจากเหตุผลส่วนบุคคลที่ต้องการชะลอการรักษาไว้ก่อน) หรือในช่วงเริ่มต้นหกเดอืนแรกของการรักษาด้วยยาต้านเพื่อให้เวลาแก่ยาในการควบคุมปริมาณไวรัสในร่างกายโครงการสาธิตนี้เริ่มเมื่อเดือนพฤศจิกายน 2555
การวิเคราะห์ผลแสดงว่าอัตราการใช้เพร็บในโครงการนี้สูงมาก (96%) และวินัยในการกินยาสูงกว่า 80% (ซึ่งยืนยันโดยการวัดวิธีต่างๆ รวมถึงการวัดปริมาณยาตกค้างในเลือด) และอัตราของคู่ที่ติดเชื้อที่ได้รับการรักษาด้วยยาต้านไวรัสก็สูงเช่นกัน ถึงแม้ว่าจะมีผู้เข้าร่วมจำนวนหนึ่งที่ชะลอการรักษาออกไประยะหนึ่งด้วยเหตุผลต่างๆ และนับตั้งแต่เริ่มการวิจัยจนถึงจากกลุ่มกินทรูวาดา (ทั้ง 2 คน ไม่ได้กินทรูวาดาเป็นเวลานานและยังมีเพศสัมพันธ์ในระหว่างที่ไม่ได้ใช้เพร็บ) การนำเสนอ ในเดือนกุมภาพันธ์ 2558 มีผู้ติดเชื้อเพียง 2 คน ซึ่งเมื่อคำนวณเปรียบเทียบกับอัตราการติดเชื้อใหม่ในคู่ต่าง (ประมาณปีละ 39.7 คน) แล้วพบว่าสามารถลดการการติดเขื้อได้ถึง 96% และหญิงที่ติดเชื้อทั้งสองนี้ ได้เลิกใช้เพร็บเป็นเวลานานก่อนหน้าการตรวจพบว่าติดเชื้อ